Δεν προλαβαίνω..δεν μπορώ έχω δουλειά..έχω μόνο 1 λεπτό..πόσες εκφράσεις ακούμε κάθε μέρα σχετικά με τον χρόνο.. Πόσο στυγνός είναι τελικά μαζί μας; Πόσο αδιάφορος θα έλεγα..και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε..τον κοιτάμε να φεύγει να περνάει απο μπροστά μας..και σπαταλάμε τη ζωή μας σε πράγματα τόσο δεύτερα..λές και είμαστε αθάνατοι. Λές και αυτοί που πραγματικά αγαπάμε θα είναι για πάντα εκεί..κι εμείς αδιαφορούμε..χανόμαστε στην κενότητα του "εγώ", στην "κενότητα" να προλάβω να κάνω πράγματα..ο χρόνος βλέπεις..να ζήσουμε βρε αδελφέ..και κάνουμε μια τρύπα στο νερό!!
Πόσες φορές θέλησα να "παγώσω" τον χρόνο..τοτέ που η γιαγιά μου χαϊδευε το μάγουλο..τότε που ο παππούς μου με ένα γαρύφαλλο στο αυτί τραγουδούσε τα "μαύρα μάτια σου"..τότε που με τον πατέρα μου κάναμε προπόνηση στον Β.Α.Ο..θα θέλα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, αλλά δεν μου κάνει τη χάρη..τρέχει με ταχύτητα φωτός..και κλείνω τα μάτια και είναι Δευτέρα και τα ανοίγω και είναι Κυριάκη..και πάλι τα κλείνω και είναι Πρωτοχρονιά και τα ανοίγω και είναι του Αγίου Πνεύματος..καταραμένε χρόνε τρέχεις τόσο γρήγορα..σαν το νεράκι!!
Και μεταλάχτηκες σαν τον καρκίνο καταραμένε χρόνε..και μας έκανες μηχανές..απάνθρωπους..έγινες μετρό, τζούλια, ΔΝΤ, Ερντογαν, ΕΕ, σύνταξη, εύρω, απεργίες, laptops, πίκρα..φαρμάκι χωρίς αντίδοτο..στα κομμάτια χρόνε!!
Σε αυτά τα 20 περίπου ζευγάρια μάτια που πραγματικά αγαπώ σε αυτήν τη ζωή αφιερώνω το στοιχάκι.."θα βρεθούμε ξανά όταν όλα θα έχουν αλλάξει θα βρεθούμε ξανά όταν όλα θα έχουν περάσει"..όσο μας το επιτρέπει ο τιμητής των πάντων!!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου