Η αποβίβαση ξεκινάει και η προβλήτα φαντάζει απίστευτα μικρή σε σχέση με το χάος του Πειραιά. Οι μηχανές του πλοίου έχεις την αίσθηση οτι ακούγονται σε όλο το νησί. Ξαφνικά εκαντοντάδες επισκέπτες ξεχύνονται στα σοκάκια της "Σκάλας" προσπαθώντας άλλοι με λεωφορεία, άλλοι με ταξί και άλλοι με ενοικίαση μοτοσυκλέτας να διοχετευτούν στα μικρά χωριουδάκια του νησιού.
Ξεκινώντας από το λιμάνι κατευθυνόμενος παραλιακά προς Μεγαλοχώρι, δεν διαπιστώνεις κάτι το εντυπωσιακό. Παντού υπάρχουν καφέ, σουβλακερί και μπαράκια έτοιμα να υποδεχθούν την μάζα των τουριστών. Βλέποντας, όμως, το κατάφυτο βούνο πιστεύεις οτι το νησί δεν θα σε απογοητεύσει..οτι κάτι κρύβεται και αρκεί να το ανακαλύψεις.
Ανεβαίνοντας προς το Μεγαλοχώρι τα σοκάκια και οι βοκαμβίλιες των σπιτιών ήδη αποκαλύπτουν την γραφικότητα του νησιού. Με προορισμό διαμονής το Μετόχι επιβεβαίωνεσαι για την επιλογή σου, καθώς.."όλο το νησί ένα βότσαλο στα πόδια σου"! Άξιζαν τα 15τηλεφωνήματα για κράτηση του δωματιού!
Ύστερα από την τακτοποίηση στο δωμάτιο, ξεκινάει η μικρή εξερεύνηση, διότι έχεις αποφασίσει ήδη οτί τα εύκολα δεν είναι για εσένα. Σκάλα και παραλία Μεγαλοχωρίου έχετε γειά!! Κινούμενος περιφερειακά με κατεύθυνση την πίσω μεριά του νησίου το πράσινο σε ξαφνιάζει και εύχεσαι το δάσος να μην χάσει ούτε μία πευκοβελόνα. Το φασκόμηλό ευωδιάζει την ατμόσφαιρα, λές και σε προσκαλεί να το "μαζέψεις"..να είστε παρέα και τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Οι περιπατητές του δάσους πολλοί..θα ξαφνιαστείς!
Στις παραλίες του νησιού θαρρείς πως βρίσκεσαι κάπου στο Ιόνιο, συνδυάζοντας πεύκο και "καταπράσινα" νερά. Πρώτη, η Δραγωνέρα με τον δρόμο "τσουλίθρα", κατεβαίνοντας τον διαβάζεις σε μικρές ταμπελίτσες το νόημα της ζωής! Το μπαράκι, στην άκρη της παραλίας, ξεπροβάλλει ως γνήσιως αντιπρόσωπος της Τζαμάικα. Το δασάκι φτάνει μέχρι την παραλία με συνέπεια να χαρακτηρίζεται ως ο "παράδεισος" του free camping (παρόλο που πινακίδες το απαγορεύουν ρητά).
Δεύτερη και τελευταία παραλία λόγω ΣΚ, η αποκαλούμενη "πισινα" στην Απόνησο. Θα λατρέψεις το κολύμπι (λεπτή λευκή άμμος στον βυθό) και την ταβερνίτσα με τα υπέροχα θαλασσινά. Μη ξεχάσεις να περάσεις απέναντι στο ιδιωτικό νησί.. με τα πουλιά! Μείον στις 2 παραλίες, λίγο παραπάνω βότσαλο και βραχάκια.
Το νησί, όσο και να το περιμένει ο επισκέπτης, δεν διαθέτει μικρά λευκά σπιτάκια τύπου κυκλάδών, ούτε βενετσιάνικα κάστρα τύπου ιονίου. Διαθέτει όμως όμορφα σοκάκια, όμορφες παραλίες και χαμογελαστούς ανθρώπους.
Το βράδυ έρχεται χωρίς οπωσδήποτε να "νυκτοπερπατήσεις"..αρκεί η καλή παρέα και η όμορφη θέα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου