Οικονομική κρίση VS Ξενοφών..ο "πατέρας" του management..μας διδάσκει τα του "οίκου"!

Η οικονομική κρίση βρίσκεται ήδη στο απόγειο της παγκοσμίως (πραγματική ή κατασκευασμένη αποτελεί άλλο θέμα) και η Ελλάδα αναμένεται να την αντιμετωπίσει εντονότερα μετά το καλοκαίρι του 2009. Στις βαρίες βιομηχανίες της χώρας μας, "ναυτιλία" και "τουρισμός", προβλέπεται καθίζηση 30% περίπου.

Η επαλήθευση των παραπάνω (σε απλή θεωρητική ανάλυση) οδηγεί στο σπάσιμο του κύκλου της οικονομίας, με αύξηση της ανεργίας, μείωση της κατανάλωσης/ζήτησης των νοικοκυριών και μείωση της παραγωγής/αύξηση αποθεμάτων εταιρείων. Με λίγα λόγια η ύφεση στο μεγαλείο της.

Ο "πατέρας" του management μας διδάσκει τα του "οίκου" μας (ακόμα και σήμερα εν μέσω κρίσης, πόσο σημαντική είναι η ορθή διοίκηση του νοικοκυριού μας;) στο, όχι και τόσο γνωστό, έργο του "Οικονομικός".

Στο πρώτο μέρος μιλάει γενικότερα για την οικονομία, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ενασχόλησης με την γεωργία (από τις σημαντικότερες εργασίες της αρχαιότητας) και τη σημασία της ως πηγής εσόδων. Μιλάει για ορθή/συνετή διαχέιρηση του "οίκου" και αναφέρεται στον έλεγχο αυτού από τον ιδιοκτήτη του. Αναφέρεται στα κίνητρα στους έντιμούς "εργάτες", στην "ασκοπή" σπατάλη και στην εξάσκηση σώματος και ψυχής.

Άραγε σήμερα, μέσα στην κρίση, δεν πρέπει να ελέγχουμε τα περιττά έξοδα ή δεν πρέπει να ζούμε έντιμα και συνετά ανταμοίβοντας τις "αξίες" και τους "άξιους"; Να "κάνουμε" την δουλειά μας σωστά σεβόμενοι τον συνάθρωπο μας; Δυστυχώς, τα περισσότερα ξεχάστηκαν και απαξιώθηκαν..από εμάς τους Νεοέλληνες!

Στο δεύτερο μέρος αναφέρεται στον γάμο, για τα καθήκοντα της γυναίκας στον "οίκο" και για τις ανθρώπινες σχέσεις που δημιούργούνται μέσα στην εργασία . Πόσο σέβεται ο ένας σύζυγος τον άλλο; O άνδρας "υπερασπίζεται" την γυναίκα & τον οίκο του και η γυναίκα "τιμάει" τον άνδρα της & οργανώνει συνετά τα του οίκου; Αλήθεια δεν εκτραχηλίζονται οι ανωτέρω σχέσεις, ειδικά σε μέρες οικονομικής κρίσης;

Τα παραπάνω διαδραματίζονται με διαλόγους μεταξύ Σωκράτη και Κριτόβουλου (Ά μέρος) και μεταξύ Σωκράτη και Ισχίμαχου (΄Β Μέρος).

Δύο φράσεις αναφέρονται στο παρόν που αποτελούν φάρο στον κόσμο που ζούμε :

"Το να καταστρέφει κάποιος τον οίκο του δεν οφείλεται στην αμάθεια. Γιατί, όταν υπάρχουν πολλά έξοδα και η εργασία δεν τα καλύπτει δεν πρέπει να απορεί τότε κανείς, αν αντί για περίσσευμα υπάρχει έλλειμα".

"Αυτό μου δίδαξε κι εμένα ο πατέρας μου. Ποτέ δηλαδή δεν μ άφησε να αγοράσω χωράφι καλλιεργημένο, αλλά με παρακινούσε να αγοράσω όποιο ήταν παρατημένο και χέρσο εξαιτίας της αμέλειας του ιδιοκτήτη. Γιατι, έλεγε, οτι τα χωράφια που είναι καλλιεργημένα και κοστίζουν πολλά λεφτά δεν μπορείς να τα κάνεις να αποδώσουν περισσότερο. Πίστευε, οτί αυτά που δεν μπορείς να βελτιώσεις δεν σου δίνουν την ίδια ευχαρίστηση με τα άλλα, αλλά κάθε ζώο ή κτήμα που βελτιώνεται συνεχώς, αυτό μας δίνει τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση."

Τι λέτε αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στους αρχαίους προγόνους, κρίνοντας τα μοντέλα υπερκατανάλωσης και "οικονομικής κρίσης" του σήμερα;